كل سنه وكل الناس طيبه وبتحب بعض

كل سنه وكل الناس طيبه وبتحب بعض
بحس دايما أن الناس مابتصدق تلاقى عيد علشان يسألوا على بعض ويكلموا بعض.
يوم العيد تلاقى كل الناس بتتكلم
وكأن الواجب هو اللى بيقول لهم
إتكلموا
أنا مش عارفه دا نابع عن حب ولا عن الواجب.
غير كده محدش بيسأل على التانى ولا بيعبروا
الناس غريبه
بتحب تحب
ولكن مش لاقيه وقت تحب.
الناس بتتقابل فى المياتم والأفراح وتكون مبسوطه جدا إنهم شافو بعض.
وتلاقيهم بيتكلموا ويحكوا عن أيام زمان وكل حاجه حلوه عاشوها مع بعض
ولكن
وبعد ولكن تلاقى معنى الكلام إختلف
لكن بعد الفرح أو الميتم تلاقى زيد عمره مسأل على عبيد ولا كأنه شافوه أو يعرفوه
ولا حد بيكلم التانى
وكأنهم مايعرفوش بعض
يخساره يابنى أدم
الوقت قليل
بكره الشخص اللى كنت بتكلمه تحضر الجنازه بتاعته
وتقول ياااااااااااه
كانت أيام حلوه قضتها معاه بس يخسارة مكناش بنكلم بعض ولا عارف أخباره
بس إحنا مش هانعيش على كانوا وكنا
إحنا عايزين نعيش دلوقتى
عايزين نسأل على بعض
ونحب بعض مش بس بالكلام
ولكن أقول إيه على الدنيا
هى كده وهتفضل كده
الدنيا ديه مألمانى جدأ
علشان مافيهاش حاجه ماشيه صح
ومحدش عاجبه الوضع
ومحدش بيحاول يصلح
وأهى الدنيا ماشيه.